Yiğit Emir Ahi’nin, Gazeteci, Şair, Yazar Hikmet Dönmez ile söyleşisi

Hikmet Bey, size ilk sorum; Klasik olacak ama, biz okurlarınıza Hikmet Bey’i biraz tanıtmak ister misiniz? Hikmet Dönmez kimdir?

Yiğit bey, öncelikle röportaj isteğiniz için size ve şahsınızda Gündem Bilecik ekibine ve tüm emekçilerine gönül dolusu teşekkür ederim. Bence; insanın kendisini anlatması en zor olanı. Ama biliyoruz ki bu bir röportaj ve okuyanlarımıza da kendimizi anlatmak durumundayız.

1961 yılında Kırıkkale iline bağlı Balışeyh İlçesi’nin Koçubaba köyünde doğdum. İlkokulu bitirdikten sonra Ankara’ya geldim. 1972 yılından beri de Ankara’da yaşamaktayım. Birçok iş denedikten sonra matbaacılıkta karar kıldım. Kendi işletmem oldu 10 yıl kadar, daha sonra da değişik işler yaptım. 2018 yılında emekli oldum. Evliyim, bir oğlum bir torunum var.

Değişik dergi, gazete ve antolojilerde şiirlerim yayımlandı. Bir yarışmada “DEDİLER” adlı şiirim, bir başka yarışmada, “UMUT” adlı şiirim dereceye girdi. Yarışmayı düzenleyen kuruluşun, seçkilerinde yayımlandı. “KORONA” isimli bir şiirim, “CORONATUFAN” seçkisinde yer aldı. Şiirlerim, Kırıkkale Şairler ve Yazarlar Antolojisinde yer aldı. Kurban Olduğum, Durma Ne Olur ve Dediler şiirlerim bestelendi. Evrensel Sanat’ta ADIN AŞK adlı kitabım haberleştirildi.

Şu anda aklıma gelenler; İlk ses, Barış, Özyurt, Sonsöz Gazetelerinde, Eskişehir Sanat, Çınardibi, Özgür Sanat, Bahadın, Koçubaba, Mutenâ, Günizi, Sözyüzü, Ekin Sanat, Cumba Fanzin ve Şiir Sarnıcı Dergilerinde şiirlerim yayımlandı, kitaplarımın tanıtımı ve röportajlarım yayımlandı. Birçok kez radyo programlarında, Başkent Postası TV’de, Mardef TV’de söyleşi ve şiir programlarına katıldım. Akdeniz/Talya Radyo, Özgür Radyo, Harman Radyo başta olmak üzere pek çok radyoda şiirlerim seslendirildi.

Bir dönem Çınardibi Dergisi’nin yayın kurulunda bulundum. Cumba Kültür Sanat Platformu’nun Ankara Temsilcisiyim.

SONSÖZ Gazetesindeki köşemde her hafta “İNSANA VE SANATA DAİR” yazılar yazıyorum.

Şiire ilginiz hangi yaşlarda başladı? 

Şiire ilgim; bin dokuz yüz yetmişli yıllarda, gazete köşelerinde yayımlanan şiirleri okurken; şiir duygusunu, imgeli sözcükleri ve içinde sevgi, aşk barındırmasını çok beğeniyordum. Ben de yazabilir miyim diye bir hevesle başladım. Tabii ki, gençlik duygusunun da etkisi var.

Niçin yazıyorsunuz? Yazmak için nelerden faydalanıyorsunuz, ya da ilham aldığınız şairler vb. 

Şiir, öncelikle bir duygu işi ve ben duygularımı ifade etmek için yazıyorum. Yaşadığımız dünyaya bir fotoğrafa bakar gibi bakarsak, gördüklerimiz sadece bizde kalır. Bakmış ve görmüş oluruz. Eğer baktıklarımızı, öğrendiklerimizi başkalarıyla paylaşırsak, o zaman zenginlik yaratmış oluruz. Hem öğrendiklerimi paylaşmak için hem de zevk almak için yazıyorum.

İlham aldığım şairler, yazarlar var elbette. Gerek ülkemizde gerekse dünyada pek çok değerli yazarlar, şairler var, bunları okuyarak ilham alıyorum. Nazım Hikmet RAN, Hasan Hüseyin KORKMAZGİL, Ahmed Arif, Enver Gökçe, Can Yücel, Pablo Neruda, Aragon, Ho Şi Minh ve daha pek çok şair ve yazar okuyorum. Ne kadar gözlemler ve birikim yaparsak yazmak için ondan fazla da okuyarak birikim yapmamız gerektiğine inanırım. Bunun yanında; Lacivert, Mutenâ, Günizi, Sözyüzü, Ekin Sanat, Şiir Sarnıcı, Cumba Fanzin, Natama gibi daha pek çok edebiyat dergilerini de takip ediyorum.

Kitaplarınızdan ve şiirlerinizin içeriğinden söz eder misiniz? 

Bugüne kadar yayınlanan altı adet kitabım var, hepsi de şiir. Şiirlerimi serbest ve hece vezni ile yazıyorum. İlk kitabım “ADIN AŞK” ikinci kitabım, “KIZIL & MAVİ” Nitelik Kitap’tan yayınlandı. Daha sonra; “SUSKUN”, “TUTSAK GELİNCİKLERİN ÇIĞLIĞI”, “MAVİ PATİKA” ve “ÖLMEYİ UNUTAN KELEBEK” Ubuntu Yayınlarından yayınlandı. Her iki yayınevine de gönülden teşekkür ediyorum.

Şiirlerimin içeriğinde insana ve yaşama dair her şey var. Ayrılıklar, Özlemler, aşk, doğaya dair, ölümler, ayrılıklar… Elbette bir çırpıda saymak mümkün değil, birini söylesem diğeri kalır. Başında da söylediğim gibi; İnsana, canlıya ve doğaya dair her şey var.

Belki de neden “Her şeye dair” diye bir düşünce aklınızdan geçebilir.

İnsanız ve bu dünyada yaşıyoruz. Yazar ve şairler hatta sanatın her alanını dahil  edebiliriz, hiçbir sanat dalı hatta hiçbir insan, yaşadığı dünyada olup bitenlere karşı ilgisiz kalamazlar/kalmamalı. Böyle bir şeye hakları olduğunu da düşünmüyorum.

Yangınlar, depremler, kadına şiddet, savaşlar, tacizler, tecavüzler, açlık, her şeye açlık en çok da adalete açlık…

Dünyanın öbür ucunda açlıktan ölmeyi bekleyen çocukları görmezden gelemeyiz. Akbabaların bile ölmesini beklediği, ölmeden saldırmayı vicdansızlık saydığı bir evrende bizler nasıl görmezden gelebiliriz. Sermayedarların ürettiği silahlar satılsın, silah tüccarları para kazansın diye dünyada diktatörlerin, sermayenin emir erlerinin çıkardığı haksız savaşlar ve bir avuç insan kazancına kazanç katsın diye öldürülen milyonlarca, milyarlarca insan…

Evet biz yazan çizen insanlar olarak bunlara sessiz kalabilir miyiz? Kalmalı mıyız? Ben kalmıyorum. Dilimin, aklımın, vicdanımın ve birikimimin elverdiği kadar yazıyorum, yazmaya çalışıyorum.

Ülkemizde yeni yazmaya başlayan insanlara ve genç yazarlara çok az şans veriliyor, siz de aynı kanıda mısınız? 

Kitaplarının basılmasıyla ilgili şans verilmesi konusundan söz ediyorsanız, itirazım var, parası olan herkes kitabını bastırıyor, kendi olanakları ölçüsünde de okuyucusuna ulaştırmaya çalışıyor. Ancak, yazın alanının her kulvarında alıcı bulan kitaplar genellikle, adı en çok duyulan ve ünlü olarak adlandırdığımız yazarlara ilgi var. Bu kitapevlerinde de böyle. “Ünlü” olmayanın kitabı raflara bile konmuyor. Sadece internet üzerinden okuyucularıyla buluşturuluyor.

Okuyucular; genç ve yeni yazanların kitaplarını alarak destek olabilirler. En azından ne yazdığına bakıp, beğendiyse yeni çıkan kitaplarını alma yolunu, beğenmediyse bir daha almama yolunu seçilebilir. Okuyucuya da hak veriyorum. Bu kadar ekonomik sıkıntının içinde; okuyacağı kitap konusunda, emin olduğu kişilerin kitaplarını almak, garantici olmak istiyor belki de!  Bu söylediğimi yapan destekleme konusunda bilinçli okuyucu yok değil elbette. İmza günlerinde ve fuarlarda böyle insanları gözlemliyorum. Her standa, yazara ve yazdıklarına ilgiyle baktıktan sonra, seçerek kitap alıyorlar.

İlk kitabınızı ne zaman yayınladınız?

İlk kitabımı 2017 yılında yayınlattım. Çalışma yaşamım sürecinde hep serbest çalıştım, dolayısıyla da işlerimin sıkı takibi gerekiyordu. Emekli olduktan sonra, defterlerimdeki kalemle yazdığım şiirlerimi Word dosyasına aktardım, serbest ve hece vezni ile yazdıklarımı tasnif ettim sonra da ilk kitabımı yayınladım. Her yıl bir kitap yayınlamak gibi bir planım vardı. Bugüne kadar da planımı gerçekleştirdim. 

Kitaplarınızın yayınlanma sürecinde yaşadığınız sorunlar var mı? 

Elbette ekonomik zorluklar var. Editörlüğünü de elimden geldiğince kendim yapıyorum. Yayınevleriyle ilgili sorun yaşamadım, ikisi de çok değerli dostlarım, arkadaşlarım.

Gelecekle ilgili planlarınız nelerdir? Başka bir kitap çalışmanız var mı? 

İki adet kitap çalışmam var. 2023 yılı içinde bu iki adet kitabı da yayınlatmayı düşünüyorum. Bir tanesi roman, diğeri “nehir şiir” türünde, annem için yazdığım bir şiir/kitabı. Ne derece başarılı olurum, yıl sonuna kadar bitirebilir miyim bilemiyorum.

Sizce yazmanın en güzel ve en zor tarafları nelerdir? 

Yazmanın zor tarafı yok, çünkü bir zorunluluk yok. Güzel tarafı; birçok okurla iletişim kuruyorsunuz, duygularınızı yazarak kafanızdakini boşaltıyorsunuz, rahatlıyorsunuz. En önemlisi de topluma kültürel bir eser, çocuklarınıza, torununuza da yazılı bir miras bırakıyorsunuz. 

Peki imza günlerinizde sizi mutlu eden birkaç anınızı bizimle paylaşmak ister misiniz? Okuyucularınızın gösterdiği ilgi sizde ne gibi etkiler bırakıyor? Bunu yaşamak nasıl bir duygu? 

Anı olarak dostlarımla ilgili aktarabileceğim çok şey var ancak, hangisini paylaşsam diğerinin boynu bükük kalır. Genel olarak paylaşayım. Kitabınızı bir şekilde edinip okumuş kişilerin, size şiirlerinizi beğendim, başka kitabınız var mı? demeleri insanı hem mutlu ediyor hem de motive ediyor. Genç arkadaşların, kollarına dövme gibi imza istemeleri, “şair/yazar” olarak kitabınızı almasalar/alamasalar da sizinle fotoğraf çektirmek istemeleri, ayraç üzerine ya da taşıdıkları bloknota/deftere imza istemeleri hoş şeyler. 

Güzel ve keyifli bir sohbetti. Son olarak eklemek istediğiniz bir şey, takipçilerinize vermek istediğiniz bir mesaj var mı? 

Sevgili Yiğit arkadaş, yazımın uzadığının farkındayım. Son olarak vermek istediğim mesaj; Yazmak aklından geçen herkesin türü ne olursa olsun yazmasını öneririm. Ben yazamam, beğenilmez diye bir kaygı taşımasınlar. Okuyucu dostlarıma da yeni yazarların, şairlerin kitaplarını alarak hem onlara destek olmalarını hem de yeni kişilerle tanışmalarını önereceğim. Bir lisan bir insan, bir kitap bin mehtap… 

Vakit ayırdığınız için teşekkür eder, çalışmalarınızda kolaylıklar dilerim. 

Bana kendimden söz etmeme fırsat verdiğiniz için; size ve Gündem Bilecik ekibine teşekkür ederim. Yolunuz açık, okuyanınız çok olsun, işiniz rast gelsin.