Betül Altınsoy’un Değerli Eğitimci Yazar Serpil Bademci İle Söyleşisi

Merhabalar. Öncelikle kendinizi bize tanıtabilir misiniz? Sizi, sizin kelimelerinizle tanıyalım.

Merhabalar.  Bir hikayemde dediğim gibi, “ Gri Ankara’da” geçti benim hayatım. Bu şehirde doğdum, büyüdüm; eğitim ve meslek hayatım boyunca da hep buradaydım. Beni ben yapan, aşkla yaptığım öğretmenlik mesleğim, öğrencilerim, yazma tutkum hayatımın başköşesinde yer alıyor. Babamdan dinlediğim anılar, masallar, macera dolu çocukluk yıllarım kalemime yön verip öğretmenliğin yanında yazarlık kapılarını ara sıra açıyor bana. Bu konuda en büyük destekçim olan harika iki çocuğun annesi; şiirler, hikayeler, piyesler yazan; “MACERA YAĞMURU BAŞLIYOR” adlı çocuk romanı ile yayın dünyasına katılan bir öğretmen yazarım.   

Yazarlığa heveslendiğiniz ilk anı ya da dönemi anımsıyor musunuz? Sizi böyle meşakkatli bir yolculuğa çıkartan etkenlerden bahseder misiniz?

Öğretmenliğe başladığımda törenler, yıl sonu gösterileri, derslerde örnek hikayeler için metinler gerektiğinde bir yerlerden aynı yazıları kullanmak sıkıyordu beni. Beğenmez oldum bir süre sonra. Bu iş böyle olmaz, dedim. Masallarla büyüyen, küçük yaşta kendi ayakları üstünde durmayı tecrübe edinen, kurşun kalemi elinden hiç düşmeyen, evin her köşesinde çeşit çeşit defterleri bulunan, aklına her geleni ya da gelmeyeceğini düşündüğü şeyleri yazan ben “Gitme Öğretmenim” adlı tiyatro metni ve gösterisi ile 2008 yılında ufaktan övgüler alınca da başladım bir şeyler yazmaya. Her yıl yeni yeni piyesler, hikayeler ve şiirler yazıp öğrencilerimle harika çalışmalar yaptık. Defterlerimde yer kalmadığında emekliliğimi beklemek yerine neden şimdi bir roman haline getirmiyorum, diye düşündüm. Çocukların deyim ve atasözleri konusundaki eksiklikleri ve buna bir çözüm bulma isteğim ile kitap yazma arzum birleşince faydalı olabilecek bir eser ortaya çıkardığımı düşünüyorum.

“Çocuk Edebiyatı” mı “Çocuk Kitapları” mı kulağınıza daha doğru veya yerinde geliyor?

“Edebiyat” Arapça “edep” kelimesinden gelir. “Kitap” kelimesi de yine Arapça “ketebe” yani “yazmak” kelimesinden gelir. Yazarın işi sözcüklerledir. Yeri gelir “edebiyat” der, yeri gelir “kitap” der. Bir ressam nasıl ki kalemiyle, boyalarıyla güzel bir eser ortaya çıkarıp sanat yapıyorsa yazar da sözcüklerle sanat yapar. Bunu geleceğin ümitleri çocuklar için yapmak tabii ki daha da büyük önem arz eder.  Bu işin adı “Çocuk Edebiyatı” ya da “Çocuk Kitapları” olsun, benim için önemli değil. Önemli olan sanat sayılabilecek bir eser meydana getirmek.

Çocuk edebiyatının amacı sizce ne olmalı?

Hayatı çocuklarla geçen biri olarak onların bir eserden beklediklerini dillerinden, yazdıklarından anlayabiliyorum. Peki, hepsinin beklentisi aynı mı? Tabii ki değil. Kimisi macera kitapları seviyor, kimisi tarihi kitapları kimisi de duygusal. Ben eğitimci olarak onlara kitap tavsiye ederken hem klasiklerden hem yeni kitaplardan her türde ve hepsine hitap edecek şekilde olmasına dikkat ediyorum. Onlara bir şeyler kazandıracak, onları geliştirecek, bakış açılarını etkileyecek eserler okutmaya çalışırken çocuk edebiyatının amacının bu olmasını beklemem daha uygun olur sanırım.

Yazdığınız bir kitabın raflarda yerini aldığını görmek nasıl bir his?

Heyecan, mutluluk, gurur… Nasıl tarif edilir, nasıl anlatılır, bir de okuyucumdan harika yorumlar gelince…  Derslerde deyimler konusuna örnek yazdığımız, günlük hayatta haksızlık edip az kullandığımız “ etekleri zil çalmak” deyimi bu soruya tam da yakışır!

Edebiyat haricinde başka ilgilendiğiniz sanat dalları var mı?

Sürekli bir şeylerle meşgul olmayı seven, boş durunca sanki büyük bir suç işlemiş gibi hisseden biriyim. Yazmadığım zamanlarda çizmeyi, boyamayı çok severim. Çizdiklerim, boyadıklarım sanat sayılır mı bilmiyorum ama resim ve seramik diğer bir ilgi alanım.

Çocuklara okuma sevgisi aşılamaya çalıştığımız süreç nasıl gelişmeli? 

Bu konuda en önemli şey ebeveynlerin örnek olması. Kesinlikle baskı yapmak, çocukların kitaplardan uzaklaşmasına neden oluyor. Anne baba olarak biraz da reklam yapmak gerek. Kitaplardan bahsetmek ama coşkuyla, onları elimizden düşürmemek, çocuğa seveceği tarzda kitaplar almak güzel adımlar olur. Evde anne baba arasında kitap sohbetleri yapmak– belli bir saati olmadan bir sofrada, yolculukta yani fırsat oldukça- çocukta bir ilgi oluşturuyor. Yani yuvamıza okuma ve bundan mutlu olma kavramını almamız gerekiyor. Sonra genelde çocuklar yeni çıkan kitaplara ilgi duymaya başlıyor. Biz beğenmesek de emin olun bir süre sonra eğer bu kitaplar bir şey kazandırmıyorsa, edebi bir değeri yoksa  bunu çocuklar da fark ediyor. Bunlar yetmez oluyor. Bir süre sonra daha edebi kitaplara yöneliyorlar. Yeter ki sabırlı olup doğru örnek olalım.

En sevdiğiniz çocuk kitabı hangisidir?

Doğrusu bu soruya doğrudan cevap verecek olursam Ömer Seyfettin’in eserleri diyebilirim. Özellikle “Pembe İncili Kaftan”. Kitaptaki ana karakter olan Muhsin Çelebi’nin onurlu davranışları beni çok etkilemiştir. Fakat daha da küçükken, ilginç olacak ama kitaplarla ilk tanıştığım zamanlarda çantamdan hiç çıkartmadığım bir kitabım vardı. “Heidi Dağlarda” Hâlâ bütün sayfaları gözümün önünde. “Macera Yağmuru Başlıyor” adlı kitabımın kapağını yayıncım tasarlatıp bana gönderdiğinde -ben hiçbir öneride bulunmamıştım- şunu düşündüm: “Çocukken okuduğum Heidi’yi çok seviyormuşum sanırım.”

Yazmaya yeni başlamış ve başlayacak yazarlar için ne önerirsiniz?

Yazmayı seviyorsanız ve istiyorsanız  aklıma bir şey gelmiyor ya da gelmez diye korkmaya gerek yok. O sihirli kalemi elinize aldığınızda zihniniz öyle cümleler kuruyor ki siz bile inanamıyorsunuz. Hafızanızdaki yaşanmışlıklarla yaşamayı hayal ettikleriniz, duyduklarınız, gördükleriniz, görmeyi bekledikleriniz sanki güçler birliği yapıp harika şeyler ortaya çıkarıyor. Başka eserleri okurken, bir olaya şahit olurken veya yaşarken, bir anıyı dinlerken bol bol da ilham toplamayı unutmayın!

Güzel ve keyifli bir sohbetti. Son olarak eklemek istediğiniz bir şey, takipçilerinize vermek istediğiniz bir mesaj var mı?

“Yazmak, okumak, araştırmak, öğrenmek”  hayatımızın mihenk taşıdır. Çünkü hayat bunlarla daha yüce bir değer kazanır. Kitabı, defteri, kalemi yürüdüğünüz bu uzun ince yolda arkadaş edinmekten korkmayın.   

Vakit ayırdığınız için teşekkür eder, çalışmalarınızda kolaylıklar dilerim.

Bu güzel sorularınız için ben teşekkür ederim. Sevgilerimle…