Betül Altınsoy’un Değerli Eğitimci Yazar Dilvin Gerçek İle Söyleşisi

Davetimizi kırmayıp  röportaj teklifimizi kabul ettiğiniz için teşekkürler.

Nazik davetiniz için ben teşekkür ederim.

Öncelikle hoş geldiniz diyor ve söyleşimizin başlangıcında bir iki cümleyle sizi tanımak istiyoruz.

Çok hoş buldum. En özet haliyle kendimi anlatmam gerekirse; İstanbul Üniversitesi Rus Dili ve Edebiyatı bölümünü bitirdikten sonra uzun yıllar ağırlıklı olarak ihracat alanında büyük firmalarda görev aldım. Sonrasında 7 yıl kadar özel eğitim kurumlarında İngilizce öğretmenliği ve yöneticilik yaptım ta ki hayatımızda başrolü pandemi alana kadar. Her şey bir tuşa basılmış gibi durup eve kapanmamızla birlikte bu şer bana çocukluğumdan beri tek hayalim olan yazarlığın kapılarını açtı.

İyi yazmak için bir formül var mıdır size göre?

Elbette ki kaidesi, tekniği kuralı var ancak gerçek anlamda “iyi” yazabilmek için benim bakış açıma göre öncesinde asıl olan bu iş için yetenek, dile hâkimiyet, ciddi bir gözlem becerisi ve birçok konuda hatırı sayılır birikime sahip olmak gerekiyor.

Sizin çıkış noktanız neydi kitaba başlarken?

Haykıracak bir derdiniz olmalı çıkış noktası olarak. Ben aşk romanı yazıyorum. İkinci kitabım ‘Son Sardunya’ da da insan ilişkileri ve psikolojisi ağırlıklı bir eser çıkardım. İnsanların birbirine karşı saygı ve tahammüllerinin bitmesi, kimsenin hatayı kendinde aramaması, aslında çok basit olan yaşamak işini farkında veya olmadan çok zora çevirmemiz, zaman ilerledikçe iyiden uzaklaşıp kötülüğe meyletmemiz beni dur durak bilmeden yazmaya sürüklüyor. Tabii ki tüm bunların yanı sıra hayata dair toplumsal sorunlara, döneme ait sıkıntılara da değinerek her okurda farkındalık yaratmak, önem verdiğim bir konu başlığı.

Kıskançlık nedir? Seven kıskanır denir, doğru mudur?

Sevdiğini paylaşmaya tahammülü olmamaktır kıskançlık. Her zaman söylerim, niyet ve tavır her şeydir. Doğruluğu çok göreceli fakat hayat bana birini gerçek anlamda sevdiğinizde kıskançlık olgusunun otomatik olarak devreye girdiğini öğretti (yazar burada gülüyor). Ve elbette bunun bir dozu, belirlenmiş çizgileri de muhakkak olmalı. Her duygunun özünde, insan önce kendine ve karşısındakine zarar vermemeyi hedef almalı. Her duygu ölçüsünce ve tatlı tatlı yer almalı hayatın içinde.

Onsuz yaşayamam, ayrılırsam ölürüm, diyenlere ne dersiniz?

İnsan, yaşamı süresince, önce ve hatta belki de sadece kendinden sorumludur. Onsuz yaşayamamak demek kendinden vazgeçmek anlamına gelir. Kimse ölmez ayrılıktan. Ki çoğu zaman ölümcül sanılan ayrılıklar sonrası denk gelir doğru insan. Hâlbuki sonunda ayrılık olan ilişkiler başından yanlıştır aslında, bana kalırsa. Bunu fark ettiğiniz an işlemeye başlar süreç. Sonrası malum. Onsuz yaşayamam dedirtecek kadar büyük ancak onsuz kalmayacak kadar doğru seçilmiş aşklar yaşasın dilerim herkes.

Kitabınızdaki karakterleri yaratırken çevrenizde tanıdığınız insanlardan mı ilham alıyorsunuz, yoksa gerçekten en baştan kafanızdan mı kurguluyorsunuz? 

Tanıdığım insanlardan ilham almak beni çok kısıtlar. Oysa ben yazmaya oturduğum ilk andan itibaren sıfırdan bir dünya, bambaşka bir hayat, hayatın çok içinden ama gerçekte hiç olmayan karakterler yaratıyorum. Roman tamamlanana kadar da benim çevrem o hikâyenin yaşayanları oluyor. Mutlaka bilinçaltımda yeri olan tanıdık tutum ve davranışların etkisi oluyordur yer yer ama esasta her şeyiyle bana ait olan, iyisiyle kötüsüyle orada sıfırdan inşa ettiğim bir öykülük hayata dâhil edilmiş kişilerimi daha çok seviyorum. Yani gerçeğimi kurguya elimden geldiğince karıştırmıyor, kurgumu gerçeğim hâline dönüştürüyorum.

En son okuduğunuz roman hangisi hatırlıyor musunuz?    

Elbette hatırlıyorum. Yazdığım dönemler harici temel işim okumak olduğu için, unutacak kadar zaman geçmiyor üzerinden. Yakın zamanda bitirdiğim son kitap İnci Aral’ın “Sadakat” adlı eseri idi. Şu anda Kürşat Başar’ın “Başucumda Müzik” adlı romanına devam ediyorum.

Hem yeni neslin edebiyata yaklaşımını hem de e-kitaplar, dijital kütüphaneler hakkında neler düşünüyorsunuz?

Yeni nesli iki ayrı tavır olarak görüyorum ben. Biri bizim zamanımıza benzer, biz gibi yetiştirilmiş ve alışkanlıklarımıza ortak şekilde ilerliyor. Bu okuma konusunda da aynı. Bir diğer taraf ise bizden çoktan kopmuş gitmiş durumda. Matbu eserlerden uzak, kendini tamamıyla dijital ortama, daha kolay ulaşılıp daha hızlı tüketilene adamış gözüküyor. Ben her şekilde çok okunmasından yanayım. Kitap alıp okuma alışkanlığı kazanamamış eski, yeni her nesil için büyük fırsat e-kitap ve kütüphaneler. Okunsun da nasıl, nereden okunursa okunsun diye düşünüyorum. Bilgiye, esere ulaşmaktır asıl hedef. Ama bana soracak olursanız; kokusunu duymadığım, parmaklarımla sayfalarını çevirmediğim, kütüphanemde yan yana dizemediğim hiçbir e-yayına aşina değilim. Sanırım birçok konuda ben biraz eskiciyim.

Vakit ayırdığınız için teşekkür eder, çalışmalarınızda kolaylıklar dilerim. Son olarak söylemek istediğiniz bir şey var mı?

Keyifli sohbet için ben size çok teşekkür ederim. Dilerim herkes çok okusun ve çok sevsin.